There is a large Kurdish-Turkish bilingual community in Turkey. Even though bilingualism is considered to be the full competence of both languages, this idea does not fully encompass the realities of bilingualism. Turkish competency levels of bilingual Kurdish-Turkish speakers fall on a spectrum. The Turkish-Kurdish bilingual speakers can be divided into three groups regarding language competence: a native-like Turkish speaker with heritage Kurdish competence, a native Kurdish speaker with low Turkish competence, and a speaker with equal competence in both languages. There is a big group of Kurdish-Turkish bilinguals who use a different Turkish dialect that is influenced by Kurdish. The influence of Kurdish has been fossilized and caused the new indigenous Turkish variation named Kurdish-Turkish Bilingual Turkish. Speakers having equal competence employ grammatical, lexical, and pragmatic interferences of L1 to fill the gaps in their knowledge of L2. This study examines the phonological features of the Kurdish Turkish Indigenous variety by analyzing interferences of Kurdish (L1) phonology on Turkish (L2) and by considering the same interlanguage process of Kurdish Turkish bilinguals. In the introduction, a general literature review is done. Then the classification of Kurdish-Turkish bilinguals has been made. After a definition of indigenization, the paper discusses the second language acquisition (SLA) theories. Then, basic processes of indigenization like transfer, interlanguage, and fossilization are discussed. After, some basic phonological features of Kurdish-Turkish Bilingual Turkish have been discussed. The conclusion evaluates the evidence to determine if the local Turkish accent should be considered an indigenous variety of Turkish.
Türkiye'de büyük bir Kürtçe-Türkçe iki dilli topluluk vardır. İki dillilik her ne kadar her iki dilde de tam yetkinlik olarak görülse de bu tanımlama iki dillilik gerçeklerini tam olarak kapsamamaktadır. İki dilli Kürtçe-Türkçe konuşanların Türkçe yeterlik seviyeleri bir yelpazede üzerine yerleştirilebilir. Türkçe-Kürtçe iki dilli konuşurlar, dil yetkinliği açısından üç gruba ayrılabilir: Kürtçede sınırlı bir yetkinliğe sahip anadili gibi Türkçe konuşanlar, Türkçede yeterliliği düşük olan anadili Kürtçe olanlar ve her iki dilde de eşit düzeyde yetkinliğe sahip olanlar. Eşit yetkinliğe sahip konuşurlar, İkinci dil (D2) hakkındaki bilgilerindeki boşlukları doldurmak için birinci dilin (D1) dil bilgisel, leksikal ve pragmatik özelliklerini kullanır. Kürtçe-Türkçe İki Dillilerin Türkçesi adı ile adlandırabileceğimiz Türkçenin yerelleşmiş (indigenious) varyasyonu Kürtçenin etkisiyle ve aynı iki dilli toplumun yakın ara dil süreçleriyle fosilleşmiş yeni bir varyasyondur. Bu çalışma, Türkçe-Kürt iki dilliler arasında konuşulan Kürtçenin (D1) Türkçeye (D2) fonolojik müdahalelerini ve Kürtçe Türkçe iki dillilerin ara dil süreçlerinin benzer olmasından kaynaklanan ortak dilsel kullanımlarını incelemektedir. Giriş bölümünde genel bir literatür taraması yapılmıştır. Daha sonra Kürtçe Türkçe iki dillilerin tasnifi yapılmıştır. Temel bir yerelleşmiş varyasyon tanımından sonra, makale ikinci dil edinimi (İDE) teorilerini tartışmaktadır. Ardından aktarım, ara dil, fosilleşme gibi yerelleşmiş varyasyonlarının temel süreçleri ele alınmıştır. Ardından Kürtçe Türkçe iki dillilerin Türkçesinin bazı temel fonolojik özellikleri ele alınmıştır. Son olarak, yerelleşmiş Türkçe varyasyonunun Türkçenin yerelleşmiş bir varyasyonu olarak kabul edilip edilmeyeceği değerlendirilmiştir.
Li Tirkîyeyê girseyeke mezin ya duzimanîyên kurdî-tirkî hene. Di pêvajoya bidestxistina zimanê duyem de axêverên kurdî ji bo valahîyên agahîyên zimanê duyem (ZD) (tirkî) tijî bikin, taybetîyên zimanî yên gramatîk, leksîkî û pragmatîk yên zimanê yekem (ZY) (kurdî) bi kar tînin. Di vê xebatê de, tirkîya di nav duzimanîyên kurdî-tirkî de tê axaftin ji hêla mudaxaleyên fonolojik yên ji zimanê yekem (Kurdî) bo zimanê duyem (tirkî) tê nirxandin. Dîsa, ev xebat, bikaranînên hevpar yên tirkîya duzimanên kurdî-tirkî dinirxîne ku sebebê vê, pêvajoya hevpar ya bidestxisinta tirkî ye. Di destpêkê de lîteratur hatiye vekolîn. Piştî wê, tasnîfa duzimanîyên kurdî-tirkî hatiye kirin û terîfa varyasyonên niştecih hatiye dayîn. Paşê, teorîyên bi zimanê duyem ve eleqedar hatine nirxandin. Piştî van, termên wekî transfer, zimanê navber, fosîlîzasyon hatine nirxanidin ku ev ji pêvajoyên bingehîn yên varyasyonên niştecîh in. Dûre, hin taybetîyên fololojîk yên tirkîya duzimanîyên kurdî-tirkî hatine analîzkirin. Wekî dawî, bersiva vê pirsê hatiye nîqaşkirin ka gelo varyasyona tirkî ya behsa wê derbas dibe dikare wekî varyasyoneke niştecîh ya tirkî bê hesibandin yan na.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Dilbilim |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2023 |
Gönderilme Tarihi | 8 Mart 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023Cilt: 8 Sayı: 1 |
The Journal of Mesopotamian Studies (JMS) Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası ile lisanslanmıştır.