Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Aḥmed el-Ġarḳāvî’nin “Vechu S̱ubûti’l-Vâv fî Ḳavlihî Teâlâ: Ve Futiḥat Ebvâbuhâ” Adlı Risâlesinin Tahkiki

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 1, 51 - 94, 14.06.2021
https://doi.org/10.51802/istanbuljas.882141

Öz

Osmanlı Devleti’nin Mısır’daki dönemin müftüsü, Maliki mezhebinin önde gelen âlimlerinden Aḥmed el-Ġarḳāvî’nin cennetten bahseden Zümer sûresinin 73. ayetinde vav harfinin zikredildiği, ancak aynı sûrenin cehennemden bahseden 71. ayetinde ise zikredilmediği hususunda dikkatini çekmiş ve bu konuyu ele alıp bir risale yazmasını istemiştir. Bu talep üzerine el-Ġarḳāvî, yukarıda adı geçen ayetlerin değişik müfessirlerin görüşlerine başvurarak tefsirini yapmaya çalışmış, konuyla ilgili Basra ve Kûfeli dilcilerin görüşlerine yer vermiştir. el-Ġarḳāvî, gerek müfessirlerin gerekse dilcilerin konuyla ilgili yer vermiş olduğu bazı görüşlerine katılmış, bazılarını da mantıksal ve dini delilleri ortaya koyarak çürütmüştür. Arap dili, belagatı ve sanatı, Kuran icâzı ve tefsiri açısından önemli bir araştırma konusu olan bu risale, her iki ayette bulunan ince üslubu ve nükteyi ortaya koyan değerli bir çalışmadır.

Kaynakça

  • Ahmed Se‘alebî, el-Keşf ve’l-Beyân, Tah. Ebu Muhammed ‘Âşûr, Beyrut: İhyau’t-Turâsi’l-‘Arabî, 1422.
  • Ahmed el-Hafâci, ‘İnâyetu’l-Kâdi ve Kifâyatu’l-Râdi ‘ala Tefsîr el-Beyzavî, Beyrut: Dâru Sâdır, 1978.
  • Ahmed es-Sebkî, ‘Urusu’l-Efrâh, Tah. ‘Abdulhamîd Hendâvî, Beyrut, el-Meketebetu’l-‘Asriyye, 1423.
  • Ahmed Teymur Bâşa, Fihrisu’l- Hazeneti’t-Teymuriyye, Kahire: el-Meketebetu’l-Mısrıyye, 1948.

تحقيق رِسَالَة أَحْمَدَ بنِ أَحْمَدَ الغَرْقَاوِيِّ فِي وَجْهِ ثُبُوْتِ الوَاوِ فِي قَوْلِهِ تَعَالَى: (وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا)

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 1, 51 - 94, 14.06.2021
https://doi.org/10.51802/istanbuljas.882141

Öz

تناولنا في هذا البحث رسالةٌ وجيزةٌ، تعلَّقَ بالدِّراساتِ القرآنيَّةِ العربيَّةِ نحًوا وصرفًا وبلاغًة التي صنَّفَهَا علمٌ من أعلامِ القرنِ الثَّاني عشرَ من الهجرةِ النَّبويَّةِ الإمامُ العلَّامةُ الأزهريُّ أحمدُ بنُ أحمدَ الغرقاويُّ، فاستعنَّا باللهِ تعالى الَّذي لا يعبدُ بحقٍّ سواه، فعكفْنَا عليها تحقيقًا ودراسةً مستفيدينَ ممّا تركَهُ لنا جهابذةُ التَّحقيقِ في زمنِنَا المعاصرِ من مصنفاتٍ نافعةٍ، وكتبٍ رائعةٍ . وقدْ جعلْنَا العمل في هذه الرِّسالة على قسمين: في القسم الأوّل: تحدّثنا فيه عن ترجمة المصنّف: اسمه ولقبه ونسبه، وشيوخه وتلامذته، ومكانته العلميّة، ومذهبه العقديّ والفقهيّ، ومصنّفاته، وتاريخ وفاته. وفي القسم الثّاني: تحدّثنا فيه عن رسالة المصنّف: تحقيق اسم الرّسالة، وتوثيق نسبتها إلى المصّنف، وبيان النّسخ المعتمدة في التّحقيق، والمضمون العامّ للرّسالة، ومكانتها العلميّة.

Kaynakça

  • Ahmed Se‘alebî, el-Keşf ve’l-Beyân, Tah. Ebu Muhammed ‘Âşûr, Beyrut: İhyau’t-Turâsi’l-‘Arabî, 1422.
  • Ahmed el-Hafâci, ‘İnâyetu’l-Kâdi ve Kifâyatu’l-Râdi ‘ala Tefsîr el-Beyzavî, Beyrut: Dâru Sâdır, 1978.
  • Ahmed es-Sebkî, ‘Urusu’l-Efrâh, Tah. ‘Abdulhamîd Hendâvî, Beyrut, el-Meketebetu’l-‘Asriyye, 1423.
  • Ahmed Teymur Bâşa, Fihrisu’l- Hazeneti’t-Teymuriyye, Kahire: el-Meketebetu’l-Mısrıyye, 1948.

Investigation of the Epistle of Ahmad al-Gharqāwī Regarding the Proof of the Waw Letter in the Verses of the Quran

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 1, 51 - 94, 14.06.2021
https://doi.org/10.51802/istanbuljas.882141

Öz

The Grand Mufti of the Ottoman Empire in Egypt at that period of time, pointed out that the letter waw was used in the 73th verse of the Surah al-Zumar mentioning the heaven but not used in the 71st verse mentioning the hell. He then requested from Ahmad al-Gharqāwī, who was the most prominent scholar of the Maliki sect, to write an epistle about the subject. Upon this request, al-Gharqāwī tried to interpret the verses mentioned above by referring to the opinions of different commentators. He included the opinions of linguists from Basra and Kufa. He participated in some of the opinions of both the commentators and the linguists on the subject, and refuted some of them by revealing the logical and religious evidence. An important research subject in terms of Arabic language, the art of rhetoric, Quranic performance and interpretation, this epistle is a valuable study that reveals the subtle style and nucleus found in both verses.

Kaynakça

  • Ahmed Se‘alebî, el-Keşf ve’l-Beyân, Tah. Ebu Muhammed ‘Âşûr, Beyrut: İhyau’t-Turâsi’l-‘Arabî, 1422.
  • Ahmed el-Hafâci, ‘İnâyetu’l-Kâdi ve Kifâyatu’l-Râdi ‘ala Tefsîr el-Beyzavî, Beyrut: Dâru Sâdır, 1978.
  • Ahmed es-Sebkî, ‘Urusu’l-Efrâh, Tah. ‘Abdulhamîd Hendâvî, Beyrut, el-Meketebetu’l-‘Asriyye, 1423.
  • Ahmed Teymur Bâşa, Fihrisu’l- Hazeneti’t-Teymuriyye, Kahire: el-Meketebetu’l-Mısrıyye, 1948.
Toplam 4 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Arapça
Konular Dilbilim, Sanat ve Edebiyat
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Salih Tur 0000-0003-4255-6675

Okba Omar Al-mezal Bu kişi benim 0000-0001-5644-1882

Yayımlanma Tarihi 14 Haziran 2021
Gönderilme Tarihi 17 Şubat 2021
Kabul Tarihi 26 Nisan 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 4 Sayı: 1

Kaynak Göster

Chicago Tur, Salih, ve Okba Omar Al-mezal. “تحقيق رِسَالَة أَحْمَدَ بنِ أَحْمَدَ الغَرْقَاوِيِّ فِي وَجْهِ ثُبُوْتِ الوَاوِ فِي قَوْلِهِ تَعَالَى: (وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا)”. Istanbul Journal of Arabic Studies 4, sy. 1 (Haziran 2021): 51-94. https://doi.org/10.51802/istanbuljas.882141.