Abstract

Kentleşmenin ve modern yaşam standartlarının bireyin üzerinde kurduğu baskıyı şiirlerinde yansıtan Turgut Uyar, kent yaşamını değersizleştirirken köy yaşamını ve doğayı yüceltir. Modern yaşamın tüketim kalıpları içinde yalnızlaşan ve kendisini baskı altında hisseden birey, aynı zamanda sonsuzluk özlemi içindedir. Bu özlem ve hayal, bireyi bir nebze de olsa içsel bir huzurun eşiğine getirmektedir. Turgut Uyar da şiirlerinde, kent yaşamının yapaylaştırdığı bireyin huzursuzluklarını ve bunaltılarını yansıtır. Biz bu çalışmada Turgut Uyar’ın şiirlerinde kent yaşamıyla mücadele halinde olan bireyin yalnızlığını ve sonsuzluk özlemini tahlil edeceğiz.